بایدها و نبایدهای نوشتن رزومه انگلیسی از نظر اکونومیست

یک رزومه‌ی حرفه‌ای یا CV همچنان کلیدی برای ایجاد تاثیرگذاری خوب بر روی سرپرستان جذب نیرو و کارفرمایان بالقوه است.

ترجمه فاضل احمدزاده از سایت اکونومیست فارسی

منبع

فرقی نمی‌کند که یک هدفیاب [Headhunter] شما را برای موقعیت شغلی جدیدی در نظر گرفته باشد یا مستقیماً برای موقعیت جدیدی درخواست داده باشید، رزومه‌ی شما همچنان کلیدی برای بازاریابی خودتان است. حتی اگر یک مدیر اجرایی با حرفه‌ای تثبیت‌شده هستید که دستاوردهایتان احتمالاً به ‌خودی خود گویا هستند، به احتمال زیاد لازم است زمانی را اختصاص دهید و مطمئن شوید که رزومه‌ی شما وسعت و دامنه‌ی موفقیت‌هایتان را به درستی منعکس می‌کند.

هر کسی دیدگاه متفاوتی در مورد آنچه یک رزومه‌ی خوب را تشکیل می‌دهد، دارد، اما اجماع بین هدف‌یاب‌ها واضح است. با رعایت این دستورالعمل‌ها، رزومه‌ی یا سی وی قدرتمندی برای ارائه باورپذیر مهارت‌های حرفه‌ای خود خواهید داشت.

نکته: رزومه‌ها و CV ها تنها از نظر اسمی با هم فرق دارند. هر دوی آن‌ها به سندی گفته می‌شود که شامل جزئیات شخصی، سابقه‌ی کاری و دستاوردها می‌شود.

قواعد طلایی رزومه نویسی انگلیسی

به خاطر داشته باشید که رزومه‌‌ی شما برای افراد حرفه‌ای‌ای در نظر گرفته شده است که وقت کمی دارند. آن را به گونه‌ای تنظیم کنید که به راحتی متوجه شوند شما کاندیدای مناسبی هستید.

مهم‌تر از همه، دروغ نگویید و حقیقت را اغراق نکنید. امروزه بررسی صلاحیت‌ها بسیار آسان‌تر شده است. در نهایت، شما لو خواهید رفت و در آن صورت، یک دروغ کوچک به احتمال زیاد شانس موفقیت شما را از بین خواهد برد.

ظاهری آراسته برای رزومه انگلیسی

طول رزومه‌ی خود را در حد معقولی نگه دارید. یک صفحه تقریباً قطعاً خیلی کم است، دو صفحه هم برای کسی که حرفه‌ی کاملی را پشت سر گذاشته است، ممکن است برای پوشش جزئیات ضروری کافی نباشد و سه صفحه احتمالاً حداکثر مجاز است.

از یک چیدمان واضح و خلوت، بدون افکت‌های ویژه زیاد استفاده کنید. اگر می‌خواهید از متن درشت، تورفتگی یا حتی قالب رزومه استفاده کنید، به راحتی می‌توانید این کار را انجام دهید، اما به خاطر داشته باشید که هدف نهایی این است که رزومه به سرعت خوانده شود.

این کارهارو نکن: برای جای دادن اطلاعات بیشتر، وسوسه نشوید که فونت را کوچک‌تر یا حاشیه‌ها را کم کنید. خوانایی را در اولویت قرار دهید. اگر نیاز به توضیح بیشتری دارید، از صفحه‌ی دیگری استفاده کنید، اما قبل از آن از خود بپرسید که آیا جزئیات اضافی واقعا ارزش افزوده‌ای ایجاد می‌کنند؟

این کارهارو انجام بده:

فرمت معکوس زمانی (Reverse Chronological):

به نظر می‌رسد تنها مشاوران انتقال شغلی (Outplacement Consultant) طرفدار رویکرد جایگزین یعنی "مهارتی" (Functional) هستند. ساختار رزومه به صورت زیر است:

سربرگ: نام شما (احتمالاً با برجسته‌ترین مدرک تحصیلی‌تان)، آدرس و اطلاعات تماس، شامل شماره تلفن منزل و محل کار.

معرفی کوتاه (اختیاری): در صورت تمایل می‌توانید یک معرفی کوتاه از خود بنویسید، اما از اغراق و کلی‌گویی پرهیز کنید. (عجیب است که تعداد زیادی از رزومه ‌نویسان، رهبران ذاتی و متفکران استراتژیک با مهارت‌های ارتباطی عالی به دنیا می‌آیند!)

سابقه تحصیلی: سوابق تحصیلی خود را با ذکر تاریخ شروع و پایان دوره و هرگونه مهارت زبانی که دارید به طور خلاصه ذکر کنید. برای شفافیت بیشتر، می‌توانید سابقه‌ی کاری خود را نیز به صورت زمانی فهرست کنید.

بخش اصلی: با شروع از شغل فعلی و حرکت به عقب، شرکت‌هایی را که برای آن‌ها کار کرده‌اید و دستاوردهای اصلی خود را به صورت لیست گلوله‌ای توصیف کنید. در مورد اولین مسئولیت‌های خود مختصر باشید تا بتوانید نقش‌های اخیر را با جزئیات بیشتری شرح دهید.

اطلاعات اضافی (اختیاری): در صورت نیاز، سرگرمی‌ها و علایق، تاریخ تولد و جزئیات خانوادگی را ذکر کنید. بسته به موقعیت دریافت‌کننده‌ی رزومه، شرکت‌های بریتانیایی دوست دارند تاریخ تولد را ببینند، در حالی که شرکت‌های آمریکایی به دلیل ترس از شکایت تبعیض سنی، ترجیح می‌دهند این اطلاعات را ارائه ندهید.

سبک نگارش رزومه یا سی وی:

سبک نگارش را مختصر و پرمحتوا نگه دارید. نوشتن به صورت سوم شخص (بدون ضمیر) و شروع جملات با فعل‌های “عملی” (Action Verb) معمولاً بهتر است. به جای «در راه‌اندازی محصول جدید مشارکت داشتم»، از عبارت «رهبری راه‌اندازی محصول جدید» استفاده کنید.

همه چیز را در Resume ذکر کنم؟

خیر، لیست بلندبالایی از دوره‌های مبهم در مورد مدیریت زمان را که گذرانده‌اید، در رزومه خود نگنجانید.

جزئیات مربوط به مدارک تحصیلی بالاتر مانند مدرک MBA یا دوره‌های اجرایی که در آنها شرکت کرده‌اید را ذکر کنید.

از توصیه‌نامه‌ها و بریده‌های جراید صرف‌نظر کنم؟

خیر، اما صفحات متعدد حاوی توصیه‌نامه‌های مبهم، منابع، بریده‌های جراید و بروشورها را در رزومه خود نگنجانید.

در مورد سابقه‌ی کاری، فرض بر آشنایی کارفرما با شرکت نکنم؟

خیر، هنگام توصیف شغل‌های قبلی خود، فرض نکنید که استخدام‌کننده با شرکت شما آشنا است.
همیشه یک یا دو جمله برای توصیف اندازه و حوزه‌ی فعالیت شرکت در نظر بگیرید، به عنوان مثال، «مایکروسافت یک شرکت نرم‌افزاری جهانی با گردش مالی چند میلیارد دلاری است.»

نقش و مسئولیت‌هایم را شرح دهم؟

بله، نقش خود و تعداد افرادی را که تحت مسئولیت شما بوده‌اند توصیف کنید: «به مدیرعامل گزارش می‌دادم و تیمی متشکل از ۲۰۰ نفر را با هفت گزارش مستقیم رهبری می‌کردم.»

هر زمان که ممکن است، دستاوردهای خود را قابل اندازه‌گیری بیان کنید. اگر محصول X را راه‌اندازی کرده‌اید، ذکر کنید که این راه‌اندازی طی دو سال، درآمد جدیدی به ارزش ۲۲ میلیون دلار به همراه داشته است. اجازه ندهید خواننده اهمیت شما را حدس بزند.

دوره‌های وقفه در تحصیل یا کار خود را توضیح دهم؟

بله، تمام وقفه‌های قابل‌توجه در شغل یا تحصیل خود را توضیح دهید. استخدام‌کنندگان از فواصل بدون توضیح متنفرند.

بخوانید و دوباره بخوانید: ویرایش دقیق رزومه ضروری است!

با دقت و کامل بررسی کنید، سپس دوباره چک کنید. غلط املایی، اشتباهات تایپی و تاریخ‌های نامنظم در سطوح بالا حتی مخرب‌تر از فارغ‌التحصیلان کم‌تجربه هستند.

یک بار دیگر نگاهی بیندازید: آیا رزومه‌ی شما تمام اطلاعات مورد نیاز را به روشی واضح و قابل خواندن برای یک خواننده‌ی پرمشغله که شما را نمی‌شناسد، ارائه می‌کند؟ در صورت امکان، از فرد دیگری بخواهید که به آن نگاهی بیندازد. خدمات رزومه سازی با دریافت هزینه آن را ارزیابی می‌کند؛ یک دوست یا همکار ممکن است این کار را به صورت رایگان (و سریع‌تر) انجام دهد.

اگر به نامه‌ی پوششی یا کاورلتر نیاز دارید، آن را کوتاه و سرراست نگه دارید. علاقه‌مندی خود را تأیید کنید، شاید دلایل خود را دوباره بیان کنید؛ به هر گونه مساله‌ای مانند آمادگی برای جابجایی که ممکن است در رزومه مشخص نباشد، رسیدگی کنید؛ هر گونه محدودیتی را برای در دسترس بودن خود برای جلسه ذکر کنید.

اگر قصد دارید آن را ایمیل کنید - که معمولاً در بین مدیران استخدامی پرمشغله محبوب است - از یک برنامه‌ی پردازش متن رایج استفاده کنید و یک کپی متن ساده را ضمیمه کنید یا شاید آن را به صورت HTML ارسال کنید. مطمئن شوید که در طرف مقابل به درستی چاپ می‌شود.
برایتان آرزوی موفقیت می‌کنیم!

دانشگاه‌ها در تقویت رشد اقتصادی ناموفق بوده‌اند

آن‌ها اغلب ایده‌هایی را تولید می‌کنند که کسی نمی‌داند چگونه از آن‌ها استفاده کند.

ترجمه: فاضل احمدزاده از سایت اکونومیست فارسی

منبع

در دهه‌های اخیر، شاهد رونق چشمگیری در تعداد دانشگاه‌ها بوده‌ایم. موسسات آموزش عالی در سراسر جهان اکنون در حدود ۱۵ میلیون پژوهشگر را به کار گرفته‌اند، در حالی که این رقم در سال ۱۹۸۰ تنها ۴ میلیون نفر بود. این پژوهشگران سالانه پنج برابر تعداد مقالات گذشته را منتشر می‌کنند. دولت‌ها نیز هزینه‌های خود را در این بخش افزایش داده‌اند.

تا حدودی، توجیه این گسترش سریع با اصول اقتصادی معقول همراه بوده است. دانشگاه‌ها قرار است به نوآوری‌های فکری و علمی دست یابند که بتوان از آن‌ها توسط کسب‌وکارها، دولت و مردم عادی استفاده کرد. چنین ایده‌هایی در مالکیت عمومی قرار می‌گیرند و در دسترس همگان قرار می‌گیرند. بنابراین، در تئوری، دانشگاه‌ها باید منبعی عالی برای رشد بهره‌وری باشند.

با این حال، در عمل، گسترش چشمگیر آموزش عالی با کندی رشد بهره‌وری همراه بوده است. در حالی که در دهه‌های 1950 و 1960 خروجی کارگران در هر ساعت در سراسر کشورهای ثروتمند سالانه 4 درصد افزایش می‌یافت، در دهه‌ی قبل از همه‌گیری کووید-19، تنها 1 درصد در سال روند عادی بود. حتی با موج نوآوری در هوش مصنوعی (AI)، رشد بهره‌وری همچنان ضعیف باقی مانده است - طبق برآوردی تقریبی، کمتر از 1 درصد در سال - که خبر بدی برای رشد اقتصادی است.  پژوهش جدیدی که توسط پنج اقتصاددان، آشیش آرورا، شارون بلنزون، لاریسا سی. سیواکا، لیا شیر و هانسن ژانگ انجام شده، نشان می‌دهد که رشد سریع دانشگاه‌ها و رکود بهره‌وری در کشورهای ثروتمند می‌توانند دو روی یک سکه باشند.

برای درک علت این موضوع، نگاهی به تاریخ می‌اندازیم. آموزش عالی در دوره‌ی پس از جنگ نقش اندکی در نوآوری ایفا می‌کرد. در آن زمان، کسب‌وکارها مسئولیت بیشتری برای دستیابی به پیشرفت‌های علمی بر عهده داشتند: شرکت‌های آمریکایی در دهه‌ی 1950 چهار برابر دانشگاه‌ها برای تحقیق هزینه می‌کردند. شرکت‌هایی مانند AT&T (شرکت مخابراتی) و جنرال الکتریک (شرکت انرژی) به اندازه‌ی سودآوری‌شان، علمی و پژوهشی نیز بودند. در دهه‌ی 1960، واحد تحقیق و توسعه (R&D) شرکت داو (DuPont)، یک شرکت مواد شیمیایی، مقالات بیشتری در مجله‌ی انجمن شیمی آمریکا نسبت به مجموع مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست (MIT) و مؤسسه‌ی فناوری کالیفرنیا (Caltech) به چاپ رساند . در آزمایشگاه‌های بل (Bell Labs) که زمانی بخشی از AT&T بود، حدود ده نفر به پژوهش مشغول بودند که منجر به کسب جوایز نوبل برای آن‌ها شد.

بخش عظیمی از ظهور آزمایشگاه‌های غول‌آساک شرکت‌ها به دلیل قوانین سخت‌گیرانه‌ی ضد انحصار بود. این قوانین اغلب، خرید اختراعاتِ یک شرکت توسط شرکت دیگر را دشوار می‌کرد. بنابراین، برای کسب‌وکارها چاره‌ای جز توسعه‌ی مستقل ایده‌ها باقی نمی‌ماند. دوران طلایی آزمایشگاه‌های شرکتی با سهل‌گیری سیاست‌های رقابت در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به پایان رسید. همزمان، رشد تحقیقات دانشگاهی بسیاری از مدیران را متقاعد کرد که دیگر نیازی به صرف هزینه برای آزمایشگاه‌های اختصاصی خود ندارند. امروزه، تنها تعداد اندکی از شرکت‌ها در حوزه‌ی فناوری‌های بزرگ و داروسازی، چیزی قابل مقایسه با شرکت‌های دوبون در گذشته (DuPont) ارائه می‌دهند.
مقاله جدید آقای آرورا و همکارانش، به همراه مقاله دیگری از سال ۲۰۱۹ با گروهی کمی متفاوت از نویسندگان، حاوی پیشنهادی ظریف اما تکان‌دهنده است: اینکه در زمینه‌ی دستیابی به پیشرفت‌های بهره‌وری، مدل قدیمی کسب‌وکارهای بزرگ برای علم، بهتر از مدل جدید دانشگاه‌محور عمل کرده است. نویسندگان از گستره‌ای عظیم از داده‌ها، شامل همه‌چیز از تعداد دکتراها تا تحلیل ارجاعات (Citations) استفاده می‌کنند. آن‌ها برای شناسایی پیوند علی بین علم دولتی و تحقیق و توسعه‌ی شرکتی، از روش‌شناسی پیچیده‌ای بهره می‌گیرند که شامل تحلیل تغییرات در بودجه‌های فدرال است. به‌طور کلی، آن‌ها دریافتند که دستاوردهای علمی نهادهای دولتی، در طول چندین سال، «واکنش کم یا اصلاً هیچ واکنشی از سوی شرکت‌های تثبیت‌شده» ایجاد نمی‌کند. یک پژوهشگر در آزمایشگاه دانشگاهی ممکن است مقاله‌های درخشان را پشت سر هم منتشر کند و مرزهای یک رشته را جابه‌جا کند. با این حال، این امر اغلب تأثیری بر انتشارات خود شرکت‌ها، اختراعات آن‌ها یا تعداد دانشمندانی که استخدام می‌کنند، ندارد (علوم زیستی یک استثنا است). و این موضوع، در مقابل، به تأثیر اندک بر بهره‌وری کل اقتصاد اشاره می‌کند.

چرا شرکت‌ها در استفاده از ایده‌های تولیدشده توسط دانشگاه‌ها با مشکل مواجه می‌شوند؟ یکی از پاسخ‌ها به این پرسش، افول آزمایشگاه‌های شرکتی است. چنین مؤسساتی محل گردهمایی ترکیبی پویا از نظریه‌پردازان و عمل‌گرایان بود. آزمایشگاه‌های بل در دهه‌ی ۱۹۴۰ میلادی، تیمی میان‌رشته‌ای از شیمی‌دانان، متالورژیست‌ها و فیزیکدانان را در خود جای داده بود که برای حل مسائل نظری و عملیِ درهم‌تنیده‌ی مرتبط با توسعه‌ی ترانزیستور ضروری بودند. این تخصص همپوشانی [میان رشته‌ها] اکنون عمدتاً از بین رفته است. بخش دیگری از پاسخ به دانشگاه‌ها مربوط می‌شود. پژوهش‌های دانشگاهی، فارغ از الزاماتِ سرپرستانِ شرکتی، بیشتر بر ارضای کنجکاویِ افراد متخصص [گیک‌ها] یا بالا بردنِ شمار استنادها تمرکز دارد تا یافتنِ نوآوری‌هایی که بتوانند جهان را تغییر دهند یا سود به ارمغان آورند. پژوهش صرفاً به‌خاطرِ پژوهش، اگر در حد اعتدال باشد، چیز بدی نیست؛ برخی فناوری‌های پیشگام، مانند پنی‌سیلین، تقریباً به‌طور تصادفی کشف شدند. اما اگر همگان بر سر اینکه چند فرشته می‌توانند روی نوک سوزنی برقصند، به جدل بپردازند، اقتصاد لطمه می‌خورد.

زمانی که مؤسسات آموزش عالی کارهایی را تولید می‌کنند که ارتباط بیشتری با دنیای واقعی دارند، پیامدهای آن نگران‌کننده است. نویسندگان مقاله می‌گویند، با افزایش فارغ‌التحصیلان دکترای تازه نفس از دانشگاه‌ها، به نظر می‌رسد شرکت‌ها اختراع چیزهای جدید را آسان‌تر می‌یابند. با این حال، ثبت اختراع دانشگاه‌ها اثر خنثی‌کننده‌ای دارد و شرکت‌ها را تحریک می‌کند تا خودشان اختراعات کمتری داشته باشند. این احتمال وجود دارد که کسب‌وکارهای مستقر، نگران رقابت با شرکت‌های تابعه دانشگاه‌ها، تحقیق و توسعه خود را در آن حوزه کاهش دهند. اگرچه هیچکس به طور قطع نمی‌داند که چگونه این اثرات متضاد یکدیگر را خنثی می‌کنند، نویسندگان به کاهش خالص ثبت اختراع شرکت‌ها به میزان حدود 1.5 درصد در سال اشاره می‌کنند. به عبارت دیگر، منابع مالی عظیمی که به علم عمومی اختصاص داده می‌شود، احتمالاً باعث می‌شود کسب‌وکارها در سراسر جهان نوآوری کمتری داشته باشند.

اگر انقدر باهوشید، چرا ثروتمند نیستید؟

شاید با گذشت زمان، دانشگاه‌ها و بخش خصوصی برای سودآوری بیشتر با یکدیگر همکاری کنند. سیاست‌های رقابتی سخت‌گیرانه‌تر می‌تواند باعث شود تا کسب‌وکارها کمی شبیه به رفتارشان در دوران پس از جنگ جهانی دوم عمل کرده و تحقیقات داخلی خود را تقویت کنند. همچنین، در حال حاضر محققان بخش خصوصی، نه دانشگاه‌ها، پیشروِ جهش نوآوری در هوش مصنوعی تولیدکننده هستند: در چند مورد، آزمایشگاه‌های شرکت‌ها از خاکستر برخاسته‌اند.

با این حال، در ‌‌نهایت، دولت‌ها باید پرسش‌های سختی از خود بپرسند. در دنیایی با رشد اقتصادی ضعیف، حمایت مالی سخاوتمندانه از دانشگاه‌ها ممکن است به یک تجمل غیرقابل توجیه تبدیل شود.

تاثیر استفاده از موبایل بر کودکان چیست؟

درخواست‌ها برای محدود کردن دسترسی جوانان به تلفن‌های همراه و رسانه‌های اجتماعی در حال افزایش است.

ترجمه: فاضل احمدزاده در سایت اکونومیست فارسی

منبع

دو ماه پیش، دیزی گرین‌ول و کلر فرنیهو گروهی در واتس‌اپ راه‌اندازی کردند تا در مورد چگونگی مقابله با درخواست‌های فرزندان خردسالشان برای تلفن‌های هوشمند بحث کنند. پس از اینکه آنها در مورد برنامه‌های خود در اینستاگرام پست گذاشتند، والدین دیگری نیز خواهان عضویت در این گروه شدند. اکنون گروه آنها، «کودکانی بدون گوشی هوشمند»، بیش از ۶۰ هزار دنبال‌کننده دارد که در مورد چگونگی دور نگه داشتن فرزندانشان از دستگاه‌های شیطانی بحث می‌کنند - بحثی که طبیعتاً آنها با گوشی‌های هوشمند خود انجام می‌دهند

این گروه مستقر در بریتانیا تنها گروهی نیست که نگران زمان استفاده کودکان از صفحه نمایش است. ماه گذشته ایالت فلوریدا قانونی را تصویب کرد که استفاده از شبکه‌های اجتماعی را برای افراد زیر ۱۴ سال ممنوع می‌کند. گزارش‌ها حاکی از آن است که دولت بریتانیا در حال بررسی ممنوعیت فروش تلفن همراه به افراد زیر ۱۶ سال است. این نگرانی‌ها در کتاب اخیر جاناتان هایت با عنوان «نسل مضطرب» خلاصه شده است، که استدلال می‌کند تلفن‌های هوشمند، و به ویژه شبکه‌های اجتماعی که از طریق آن‌ها قابل دسترسی هستند، باعث «تغییر بدخواهانه‌ی دوران کودکی» می‌شوند.

در یک بحث جنجالی، دو نکته به طور نسبتاً واضح است. اول اینکه، گوشی‌های هوشمند و رسانه‌های اجتماعی به بخش بزرگی از دوران کودکی تبدیل شده‌اند. طبق تحقیقات انجام‌شده در بریتانیا، تقریباً همه کودکان تا سن ۱۲ سالگی صاحب گوشی می‌شوند. به محض اینکه آن‌ها گوشی به دست می‌آورند، بیشتر وقت خود را در شبکه‌های اجتماعی صرف می‌کنند. طبق نظرسنجی‌های مؤسسه گالوپ، نوجوانان آمریکایی تقریباً پنج ساعت در روز را در برنامه‌های شبکه های اجتماعی سپری می‌کنند. یوتیوب، تیک‌تاک و اینستاگرام محبوب‌ترین گزینه‌ها هستند (فیس‌بوک، بزرگترین شبکه اجتماعی جهان، در جایگاه چهارم قرار دارد).

دوم، اکثر افراد موافقند که در بخش زیادی از دنیای ثروتمند، سلامت روان در میان جوانان کاهش یافته است. سهم نوجوانان آمریکایی که در سال گذشته حداقل یک «مورد افسردگی عمده» را گزارش کرده‌اند، از سال ۲۰۱۰ بیش از ۱۵۰ درصد افزایش یافته است. شاید شکاکان پیشنهاد کنند که چنین اصطلاحاتی به سادگی کمتر تابو شده اند. اما این فراتر از صحبت است. در ۱۷ کشور عمدتاً ثروتمند، افزایش قابل توجهی در خودکشی در بین دختران نوجوان و زنان جوان رخ داده است، اگرچه میزان خودکشی آنها همچنان پایین ترین میزان در هر گروه سنی است (نگاه کنید به نمودار).

آیا این پدیده‌ها به هم مرتبط هستند؟ زمان‌بندی گویاست: سلامت روان درست زمانی که تلفن‌های هوشمند و برنامه‌های اجتماعی در دهه ۲۰۱۰ رونق گرفت، شروع به کاهش کرد. برخی مطالعات همچنین نشان می‌دهند که کودکانی که زمان بیشتری را در شبکه‌های اجتماعی سپری می‌کنند، سلامت روانی ضعیف‌تری نسبت به کاربران کم‌مصرف دارند. اما چنین همبستگی‌هایی، علیت را ثابت نمی‌کنند: برای مثال، ممکن است کودکان افسرده و تنها بیشتر از کودکان شاد به «اسکرول سیاه» (گردش بی‌هدف در فضای مجازی و برخورد مداوم با محتوای منفی) روی بیاورند.

تعداد کمی از مطالعات تجربی تصادفی‌سازی‌شده در حال بررسی علّیِ [تأثیر فیس‌بوک بر سلامت روان] هستند. در سال ۲۰۱۷، روبرتو موسکرا از دانشگاه لاس امریکاس و همکارانش، گروهی از کاربران فیس‌بوک در آمریکا را برای یک هفته از این پلتفرم دور نگه داشتند. افرادی که از فیس‌بوک دوری کردند، نسبت به گروه کنترل [گروه شاهد] احساس افسردگی کمتری را گزارش کردند و در فعالیت‌های متنوع‌تری شرکت داشتند؛ همچنین اخبار کمتری را دنبال کردند.

در سال ۲۰۱۸، محققان دانشگاه استنفورد و دانشگاه نیویورک آزمایشی مشابه را انجام دادند، باز هم در آمریکا. پس از یک ماه دوری از فیس‌بوک، افرادی که تحت سم‌زدایی قرار گرفته بودند، نسبت به گروه کنترل احساس خوشبختی بیشتری می‌کردند، زمان کمتری را به صورت آنلاین می‌گذراندند، زمان بیشتری را با خانواده و دوستان سپری می‌کردند و از لحاظ سیاسی کمتر قطبی شده بودند. (باز هم، آن‌ها دانش کمتری در مورد اخبار داشتند و زمان بیشتری را صرف تماشای تلویزیون به تنهایی می‌کردند.) تأثیرات هر دو مطالعه روی احساس رضایت‌مندی متوسط بود.

"متیو گنتسکاو" از دانشگاه استنفورد، یکی از نویسندگان مطالعه ۲۰۱۸، اذعان می‌کند: «شواهد علی معلولی واقعاً قانع‌کننده‌ای که در اختیار داریم بسیار محدود است». اما او استدلال می‌کند که اکثر نکات، مشابه شواهد غیرمستقیم در مورد زمان‌بندی، به یک جهت اشاره دارند. «اگر همه این موارد را کنار هم بگذاریم، فکر می‌کنم برای گفتن این موضوع که احتمال قابل توجهی وجود دارد که این آسیب‌ها بزرگ و واقعی باشند، کافی است.»

بسیاری از موارد همچنان نامشخص است. بهترین آزمایش‌های تصادفی روی بزرگسالان انجام شده است، که آن‌ها موضوع اصلی نگرانی نیستند. اکثر مطالعات روی فیس‌بوک تمرکز می‌کنند، که این روزها بخش کوچکی از رژیم رسانه‌ای نوجوانان است. و آن‌ها عمدتاً در آمریکا هستند، که این با کشورهایی که اکثر نوجوانان جهان در آنجا زندگی می‌کنند، متفاوت است. مطالعه‌ای در 72 کشور که سال گذشته توسط مؤسسه اینترنتی آکسفورد انجام شد، نشان داد که پذیرش فیس‌بوک با بهبود کمی در رفاه در بین جوانان مرتبط است.

رابطه مردم با شبکه‌های اجتماعی نیز از طبقه‌بندی سر باز می‌زند. آزمایش موسکرا نشان داد که اگرچه افراد هنگام عدم استفاده از فیس‌بوک احساس خوشحالی بیشتری می‌کردند، اما همچنان فایده آن را معادل ۶۷ دلار در هفته ارزیابی می‌کردند – و جالب اینجاست که بعد از یک هفته ترک، ارزش آن برای ترک‌کنندگان حتی بیشتر هم شد. پیت اتچلز، نویسنده کتاب «آزادشده» (نگاهی خوش‌بینانه‌تر به زمان صرف‌شده مقابل صفحه نمایش) و از دانشگاه باث اسپا، استدلال می‌کند که پرسیدن اینکه شبکه‌های اجتماعی برای سلامت روان خوب هستند یا بد، سوال اشتباهی است. او می‌گوید شاید سوال بهتر این باشد: «چرا برخی از [کودکان] واقعاً در فضای آنلاین پیشرفت می‌کنند؟ و چرا برخی دیگر… واقعاً با مشکل مواجه می‌شوند؟»

تا زمانی که به این سوال پاسخ داده نشود، به گفته دکتر اتچلز، ممنوعیت استفاده از تلفن یا شبکه‌های اجتماعی تا سنین بالاتر صرفاً باعث به تعویق انداختن مشکل می‌شود. همچنین مشخص نیست که چنین ممنوعیتی چه چیزهایی را باید در بر گیرد. دکتر اتچلز اشاره می‌کند که شبکه‌های اجتماعی همه‌چیز را شامل می‌شوند، از فیس‌بوک گرفته تا بخش چت بازی‌هایی مانند فورتنایت. دکتر گنتسکوف که از حداقل سن بالاتر برای برخی شبکه‌های اجتماعی حمایت می‌کند، در مورد محدود کردن همه آنها هشدار می‌دهد. او می‌گوید: «ارتباط واقعی با دوستان - از طریق تلفن، پیامک یا چت ویدیویی - ممکن است چیزهایی باشد که ما می‌خواهیم بیشتر آن‌ها را تشویق کنیم.» اکثر برنامه‌های اجتماعی ترکیبی از عملکردهایی را ارائه می‌دهند که می‌توان از آنها به درستی استفاده کرد یا سوءاستفاده نمود

در حالی که کارشناسان در حال بررسی چگونگی مهار بدترین جنبه‌های شبکه‌های اجتماعی هستند، نشانه‌هایی وجود دارد که کاربران عادی خودشان در حال یافتن راه‌هایی برای این کار هستند. به اشتراک گذاشتن پست در مورد خود در فضای مجازی کم‌رنگ‌تر می‌شود: طبق گفته‌ی گارتنر، یک شرکت تحقیقاتی، تنها 28 درصد از آمریکایی‌ها در سال گذشته اعلام کردند که از مستندسازی آنلاین زندگی خود لذت می‌برند، در حالی که این رقم در سال 2020، 40 درصد بود. پیام‌ها از شبکه‌های باز به چت‌های خصوصی در حال انتقال هستند. اینستاگرام می‌گوید که در حال حاضر به اشتراک گذاری عکس‌ها در پیام‌های مستقیم بیشتر از فید اصلی است. به نظر می‌رسد در حالی که افراد میانسال مشکلات شبکه‌های اجتماعی‌ای را که با آن‌ها بزرگ شده‌اند، شناسایی می‌کنند، جوانان ممکن است در حال حاضر به سمت پلتفرم‌های دیگری در حال حرکت باشند.

مقاله اکونومیست: چرا زنان فرانسوی دیگر کفش پاشنه بلند نمی پوشند؟

انقلابی در نوع کفش پوشیدن در پایتخت مد جهان رخ داد

مترجم: فاضل احمدزاده

ترجمه مقالات سایت Economist را در اکونومیست فارسی بخوانید.

منبع

20 دسامبر 2023

کفش‌های پاشنه‌بلند که زمانی (پیش از انقلاب فرانسه) در میان مردان فرانسه محبوب بود، اکنون در خیابان‌های پاریس مورد علاقه زنان قرار نمی‌گیرد. صدای آشنا و خوشایند تق تق کفش‌های پاشنه‌دار روی سنگفرش، کم‌کم جای خود را به سکوت زیره‌های لاستیکی می‌دهد. امروزه، نویسندگان مد به زنان فرانسوی درباره «چکمه‌های کلفت les chunky boots» (بوت‌های سنگین، مشکی و با زیره شیاردار) توصیه‌هایی ارائه می‌کنند. در گذشته، کفش های ورزشی در محله‌های اعیان‌نشین پاریس (Beaux Quartiers)، اقدامی زننده به حساب می آمدند و به عنوان یک بدعت آمریکایی مسخره می‌شدند، اما امروزه به پوششی روزمره در کافه‌ها و دفاتر این شهر تبدیل شده است. نزدیک به نیمی از زنان فرانسوی بر اساس یک نظرسنجی، نمی‌توانند با کفش پاشنه‌بلند راه بروند. چه خبر شده است؟

فرانسه‌ی مدرن پاشنه بلند زنانه را به نمادی ماندگار تبدیل کرد. روژه ویویه، طراح فرانسوی، با طراحی “پاشنه‌ی سوزن‌دار” (aiguille=needle) در سال ۱۹۵۴، پدرخوانده‌ی کفش‌های پاشنه‌بلند باریک (استیلتو = stiletto) شناخته می‌شود. او اولین کسی بود که میله فلزی را در پاشنه کفش فرو برد تا ساختار آن را محکم کند و قامت زنان را کشیده‌تر نشان دهد. این برند همچنان کفش‌های پاشنه‌بلند را "ابزار اغواگری بی‌نظیر tools of unstoppable seduction" می‌نامد. کریستین لوبوتین، طراح لوکس فرانسوی، با کفش پاشنه بلند ۱۰ سانتی‌متری با زیره قرمز معروف خود، تحولی در دنیای مد ایجاد کرد. هر جفت از این کفش‌ها حدود ۸۰۰ یورو (۸۷۰ دلار) قیمت دارد.

امروزه کم رنگ شدن استفاده از کفش پاشنه بلند در فرانسه تا حدی به دلیل همه‌گیری کووید- ۱۹ و عادت کردن به دورکاری و رواج "استایل راحت" قابل توضیح است. این [محبوبیت کمتر کفش‌های پاشنه‌بلند] همچنین ممکن است نشانه‌ای از طغیان پس از جنبش #MeToo باشد. نسل جوان‌تر در حال روی گرداندن از ماهیت تغییر شکل‌دهنده‌ی پا توسط کفش‌های پاشنه‌بلند است - به این موضوع در فیلم «باربی» نیز اشاره شده است، جایی که پای بازیگر زن پس از درآوردن کفش‌های پاشنه بلند دیگر صاف نیست.

در طول جشن تعطیلات ، کفش پاشنه بلند - یا حداقل نوعی از آن با پاشنه پهن - ممکن است محبوبیت دوباره‌ای پیدا کند. با این حال، این محبوبیت می‌تواند زودگذر باشد. در خیابان‌ اصلی فرانسه، به نظر می‌رسد این روند تثبیت شده است. مدیر یک فروشگاه کفش در پاریس، زمانی که از او پرسیده می‌شود که آیا کفش‌های پاشنه‌بلند زیادی می‌فروشد، با اشاره به تعداد محدود کفش‌هایی که در قفسه بالایی قرار داده است، می‌گوید: «اوه لالا، نه! این تمام شده است. Oh là là, non! That’s over » به گفته‌ی دستیار فروش یکی دیگر از فروشگاه‌ها، "زنان به دنبال راحتی هستند". مهم این است که بتوانید چکمه‌های تخت و پهن را با یک لباس مجلسی بپوشید و همچنان شیک به نظر برسید.

چرا ارعاب ایران دشوار است؟

خبر زیر در سایت اکونومیست آمده و در این مطلب ترجمه فارسی آن را می خوانید.

Why Iran is hard to intimidate

چرا ارعاب ایران دشوار است؟ (چه عواملی باعث شده اند تا ایران در برابر تهدیدها و زورگویی مقاوم باشد؟

US soldiers are a bull’s-eye target for Iranian militias

سربازان آمریکایی در منطقه، اهداف اصلی گروه‌های شبه‌نظامی مورد حمایت ایران به شمار می‌روند.

مترجم: فاضل احمدزاده
تاریخ خبر: 6 فوریه 2024

 

DETERRENCE IS A simple concept: using the threat of force to stop an enemy from doing something. America ought to have no trouble restraining Iran thus. The former has a globe-striding army; the latter relies on warships and fighter jets that predate the Moon landing. In practice, though, Iran has proved devilishly difficult to deter. It is hard to put off insurgents and militias with air campaigns; their goals are attrition and survival, not well-ordered governance, and they are willing to take casualties. Full-scale invasion may be the only sure way to deter them but the history of such interventions is salutary.

بازدارندگی به معنای جلوگیری از اقدام دشمن از طریق تهدید به اقدام متقابل است. آمریکا ممکن است قادر به مدیریت ایران از طریق روش‌های مختلف باشد. از نظر نیروی نظامی، دو طرف تفاوت‌های قابل توجهی دارند. یکی دارای نیروی زمینی گسترده است و دیگری بیشتر به ناوگان‌های جنگی و هواپیماهای جنگنده با سابقه‌ای طولانی تکیه می‌کند. ) کشور اول دارای نیروی نظامی با قابلیت عملیات گسترده در سطح جهان است، در حالی که کشور دوم به کشتی‌های جنگی و هواپیماهای جنگنده‌ای متکی است که از زمان فرود بر ماه قدمت بیشتری دارند.).

مهار ایران در عمل بسیار دشوار بوده است. اقدامات نظامی مانند حملات هوایی ممکن است در رویارویی با گروه‌های شورشی و شبه‌نظامی تأثیر چندانی نداشته باشد. هدف گروه‌های شورشی و شبه‌نظامی تحلیل رفتن قوای دشمن و بقا است، نه ایجاد دولتی منظم و کارآمد. آنها همچنین متحمل شدن تلفات را به راحتی می‌پذیرند.

تهاجم همه جانبه ممکن است تنها راه مطمئن برای بازدارندگی آنها باشد، اما با توجه به سابقه‌ی نامطلوب مداخلات نظامی، (استفاده از روش‌های دیپلماتیک و ابزارهای غیردخالت‌آمیز) کار آمدتر هستند.

Devilishly= extremely, seriously

Insurgents= شورشیان

Attrition= تضعیف تدریجی

چرا برخی از دموکراسی ها روسیه را محکوم نمی کنند؟

مطلب ترجمه شده در اکونومیست فارسی

در آسیا، خاورمیانه، آفریقا و آمریکای لاتین، حتی متحدان و مشتریان دیرینه آمریکا درخواست‌های این کشور برای اعمال تحریم‌ها علیه روسیه یا صرفاً برای انتقاد از آن را رد می‌کنند.

افزایش قیمت مواد غذایی و سابقه ریاکاری و خودخواهی غرب کمکی نمی کند.

هند دلایل متعددی برای اجتناب از دشمنی با روسیه دارد: سنت بی طرفی در درگیری های جهانی، اولویت استراتژیک مقابله با چین، و وابستگی اش به تجهیزات نظامی روسیه.

کمتر کشوری به اندازه پاکستان بی پروا بوده است، پاکستانی که در زمان نخست وزیر برکنار شده خود، عمران خان، مدت کوتاهی پس از تهاجم، قرارداد تجاری با روسیه امضا کرد. ‌

اما آنها تنها نیستند.

Why some democracies won’t condemn Russia

In Asia, the Middle East, Africa and Latin America, even longtime allies and clients of America are rebuffing (reject) its entreaties (appeal) to impose sanctions on Russia or merely to criticize it.⁠

⁠Rising food prices and a history of Western hypocrisy and selfishness aren’t helping. ⁠

India has a number of reasons to avoid antagonizing (disagree) Russia: its tradition of neutrality in global conflict, its strategic priority of confronting China, and its dependence on Russian military equipment. ⁠

Few countries have been as brazen as Pakistan, which, under its since-ousted prime minister, Imran Khan, signed a trade deal with Russia shortly after the invasion. ⁠
⁠
But they aren't alone.

لیست مطالب اکونومیست فارسی

از لغات مهم این خبر می توان در بخشهای مختلف آزمون آیلتس استفاده کرد.

مثال استفاده از Condemn در رایتینگ آیلتس:

A large number of people condemned the government for spending money on building more houses instead of investing in preserving the polluted local environment.

تعداد زیادی از مردم دولت را به صرف هزینه برای ساخت خانه های بیشتر به جای سرمایه گذاری برای حفظ محیط پرجمعیت محلی محکوم کردند.

فواید بسیار ین، ارزان ترین ارز دنیای ثروت

مطلب جدید سایت اکونومیست در رابطه آینده ین ژاپن که در اکونومیست فارسی ترجمه شده است.

کانال تلگرام اکونومیست فارسی

https://t.me/theeconomistfarsi

خورشید، همچنین طلوع هم می کند

فواید بسیار ین، ارزان ترین ارز دنیای ثروت (ثروتمندترین و بسیار توسعه یافته ترین کشورهای جهان)

ین واحد پول فراموش شده اقتصاد بزرگ ژاپن است که کمترین تورم را دارد. ‌

زمانی مانند فرانک سوئیس یا دلار آمریکا به عنوان پناهگاه شهرت خوبی داشت. وقتی مشکلی پیش می آمد، شما به دنبال پول ژاپنی می رفتید. اما اخیراً ین چندان قابل اعتماد عمل نکرده است.

ممکن است وضعیت ین به زودی به عنوان پناهگاه بازیابی شود؟

در دنیایی که تورم یک نگرانی جدی است، برای ارزی که قدرت خرید خود را حفظ می کند، حرف های زیادی برای گفتن وجود دارد. ‌

ابراهیم رئیسی با رویارویی ایران و غرب روی کار می آید

دریافت

خبر the Economist در مورد آغاز بکار دولت ابراهیم رئیسی و بحران های پیش روی او را در اکونومیست فارسی ترجمه کرده ایم.

رئیس جمهور جدید ایران با بحران حمله به کشتییرانی مورد استقبال قرار گرفت. اما ممکن است او ناراحت این موضوع نباشد

ابراهیم رئیسی در اولین روز آغاز به کار دو مرحله ای خود، در سوم آگوست (12 مرداد) از اینکه محدودیت های کووید -19 اجازه نداد دست مراد خود ، آیت الله علی خامنه ای را ببوسد، اظهار تاسف کرد. اما هیچ تردیدی در پیوند آقای رئیسی ، رئیس جمهور جدید ایران و آقای خامنه ای ، رهبر ایرانجود نداشت. هر دو نفر روحانیون تندرویی هستند که به جهان و به ویژه غرب با شک و تردید نگاه می کنند. آقای خامنه ای در آستانه این مراسم گفت: "اعتماد به غرب نتیجه ای در بر ندارد."

برخی در ایران ممکن است برای رویارویی فشار بیاورند. در 29 ژوئیه ، درست چند روز قبل از آغاز به کار دولت ، یک هواپیمای بدون سرنشین مملو از مواد منفجره به سمت MV Mercer Street ، یک نفتکش نفتی در سواحل عمان که توسط یک شرکت متعلق به اسرائیل اداره می شد ، پرواز کرد. دو خدمه ، یک انگلیسی و یک رومانیایی کشته شدند. آمریکا ، بریتانیا ، اسرائیل و رومانی ایران را، که دخالت خود را رد کرد، مقصر می دانند. سعید خطیب زاده ، سخنگوی وزارت خارجه ایران ، اسرائیل را به ایجاد "بی ثباتی ، وحشت و خشونت" متهم کرد و هشدار داد که "هر کس باد بکارد ، گردباد را درو خواهد کرد".

دریافت

سپس ، در سوم آگوست ، حادثه دیگری در آبهای نزدیک ایران رخ داد (نقشه را ببینید). افراد مسلح سوار کشتی تانکر حامل قیر MV Asphalt Princess شدند، و آن را به سمت ایران می بردند و پس از آنکه خدمه موتورها را خراب کردند، پس از حدود 15 ساعت ، از کشتی پیاده شدند. بنابر ضبط ارتباطات بین کشتی و گارد ساحلی امارات توسط آرگوس مدیا ، یک شرکت اطلاعات انرژی ، خدمه می گویند مهاجمان ایرانی بودند. ایران دخالت خود را رد کرد. مالکیت آسفالت پرنسس متعلق به شرکتی در دبی است که دو سال پیش کشتی دیگری توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، قوی ترین نیروی نظامی ایران، ربوده شده بود.

ایران و وابستگانش در سال های اخیر با آمریکا ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی تبادل حملات داشته اند. سایه جنگ بین ایران و اسرائیل نیز تشدید شده است. چندین کشتی مورد حمله قرار گرفته اند و هر طرف، طرف دیگر را مقصر می داند. اسرائیل مواضع ایران در سوریه را مورد حمله قرار داده و متهم است که به مردم و تأسیسات در ایران، گاهی اوقات با سلاح های سایبری، حمله کرده است. یک حمله در اوایل سال جاری به مجتمع اصلی غنی سازی اورانیوم ایران ، در نطنز ، با استفاده از مواد منفجره کار گذاشته شده ، خسارت قابل توجهی وارد کرد.

اگر سپاه پاسداران پشت حملات به کشتیرانی باشد ، جای تعجب نخواهد بود. عملکرد آن مبهم است ، اما به نظر می رسد اغلب سیاستی مغایر با دولت منتخب ضعیف را دنبال می کند. یا حداقل این رابطه را زمانی که حسن روحانی (شخصی عملگرا که تلاش برای ارتباط با غرب داشت ) هنوز رئیس جمهور بود، داشت. (او پس از دو دوره متوالی، رئیس جمهوری را به آقای رئیسی سپرد). در شرایطی که تندروها اکنون کنترل کل دولت را در دست دارند ، باید تنش کمتری ایجاد شود. محمد مرندی ، فرد دانشگاهی که از نزدیکان سپاه است می گوید: "در دولت جدید ، ایران بسیار قاطع تر خواهد بود."

همه اینها تلاش برای احیای توافق هسته ای امضا شده در سال 2015 توسط ایران و شش قدرت جهانی را پیچیده می کند. این توافقنامه که برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نامیده می شد ، باعث می شد که ایران برنامه هسته ای خود را محدود کرده و در ازای لغو برخی از تحریم های بین المللی با بازرسی های دقیق موافقت کند. اما در سال 2018 ، در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ ، آمریکا این توافق را کنار گذاشت. در واکنش ، ایران شروع به نقض بخش هایی از آن کرد.

رئیس جمهور جو بایدن وعده داده است که اگر ایران به تعهدات خود بازگردد ، به توافق باز می گردد. آقای رئیسی در سخنرانی خود در 3 آگوست گفت که دولتش برای لغو تحریم های "ظالمانه" اعمال شده توسط آمریکا اقداماتی را انجام خواهد داد. اما ششمین دور مذاکرات غیرمستقیم برای احیای برجام در ماه ژوئن به پایان رسید. هنوز تاریخی برای از سرگیری مذاکرات تعیین نشده است. در همین حال ، ایران به گسترش فعالیت های هسته ای خود ادامه داده است. ایران غنی سازی اورانیوم فراتر از سطوح مورد نیاز برای استفاده غیرنظامی را انجام می دهد و همکاری با بازرسان را به شدت محدود کرده است.

بریتانیا اعتراضات خود را بر سر مرسر استریت در سازمان ملل متحد افزایش می دهد. دومینیک راب وزیر امور خارجه این کشور گفت: "انگلیس با شرکای بین المللی ما در حال پاسخگویی هماهنگ به این حمله غیرقابل قبول است." ژنرال سر نیک کارتر ، ارشدترین افسر نظامی گفت: "در نهایت ، ما باید بازدارندگی را بازگردانیم."
با این حال ، آمریکا و بریتانیا ممکن است بخواهند هر گونه پاسخی را برای زنده نگه داشتن مذاکرات برجام محدود کنند. رهبران اسرائیل ، هرگز طرفدار توافق هسته ای نیستند ، ممکن است اقدامات شدیدتری را ترجیح دهند. آموس یدلین ، رئیس سابق اطلاعات ارتش رژیم صهیونیستی می گوید: "این بار قیمت بالا می رود."

لیست مطالب اکونومیست فارسی

مترجم و مدرس: فاضل احمدزاده

Ebrahim Raisi takes office, as Iran and the West face off

Iran’s new president is greeted with a crisis over attacks on shipping. But he may not mind

ON THE FIRST day of his two-part inauguration on August 3rd, Ebrahim Raisi regretted that he could not kiss the hand of his mentor, Ayatollah Ali Khamenei, owing to covid-19 restrictions. But there was no doubting the bond between Mr Raisi, Iran’s new president, and Mr Khamenei, its supreme leader. Both men are hardline clerics who view the world, and the West in particular, with suspicion. “Trusting the West does not yield results,” said Mr Khamenei in the run-up to the ceremony.
Some in Iran may be pushing for confrontation. On July 29th, just days before the inauguration, a drone laden with explosives was flown into the MV Mercer Street, an oil tanker off the coast of Oman managed by an Israeli-owned firm. Two crew members, a Briton and a Romanian, were killed. America, Britain, Israel and Romania blamed Iran, which denied involvement. Saeed Khatibzadeh, an Iranian foreign-ministry spokesman, accused Israel of creating “instability, terror and violence” and warned that “whoever sows the wind shall reap the whirlwind”.

Then, on August 3rd, came another incident in nearby waters (see map). Gunmen boarded a bitumen tanker, the MV Asphalt Princess, and sailed it towards Iran before disembarking some 15 hours later, after the crew reportedly sabotaged the engines. The crew said the assailants were Iranians, according to recordings of communications between the ship and the Emirati coastguard heard by Argus Media, an energy-information firm. Iran denied involvement. The Asphalt Princess is owned by a firm in Dubai that had another vessel hijacked two years ago by the Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC), Iran’s most powerful military force.

Iran and its proxies have exchanged attacks with America, Saudi Arabia and the United Arab Emirates in recent years. A shadow war between Iran and Israel has also been escalating. Several vessels have been attacked, with each side blaming the other. Israel has struck Iranian positions in Syria and is accused of attacking people and facilities in Iran, sometimes with cyber-weapons. An attack earlier this year on Iran’s main uranium-enrichment complex, in Natanz, using planted explosives, did significant damage.

If the IRGC is behind the attacks on shipping, it will come as no surprise. Its workings are murky, but it often seems to pursue a policy at odds with that of the weak elected government. Or at least, it did when Hassan Rouhani, a pragmatist who reached out to the West, was still president (he handed over to Mr Raisi after the maximum two consecutive terms). With hardliners now in control of the entire government, there should be less tension. “Under the new administration, Iran will be much more assertive,” says Mohammad Marandi, an academic who is close to the IRGC.

All of this complicates efforts to revive the nuclear deal signed in 2015 by Iran and six world powers. That agreement, called the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), had Iran curb its nuclear programme and agree to rigorous inspections in return for the lifting of some international sanctions. But in 2018, during the presidency of Donald Trump, America abandoned the deal. In response, Iran began breaking parts of it.

President Joe Biden has promised to return to the deal if Iran comes back into compliance. In an address on August 3rd Mr Raisi said his government would take steps to lift the “tyrannical” sanctions imposed by America. But a sixth round of indirect negotiations to revive the JCPOA ended in June. There is no date set for the resumption of talks. Iran, meanwhile, has continued to expand its nuclear activity. It is enriching uranium beyond the levels required for civilian use and it has sharply curbed co-operation with inspectors.

Britain will raise the strike on the Mercer Street at the UN. “The UK is working with our international partners on a concerted response to this unacceptable attack,” said Dominic Raab, its foreign secretary. “Ultimately, we have got to restore deterrence,” said General Sir Nick Carter, its most senior military officer.

Still, America and Britain may want to limit any response in order to keep the JCPOA talks alive. Israel’s leaders, never fans of the nuclear deal, may prefer more forceful action. “This time the price is going up,” says Amos Yadlin, a former head of Israeli military intelligence.

دانشمندان به سرعت به کووید-19 واکنش نشان دادند. اما دفعه بعد آنها باید حتی سریعتر باشند

خبر جدید سایت The Economist در مورد پیش بینی ها از ظهور ویروس های خطرناک مانند کرونا را در اکونومیست فارسی ترجمه کرده ایم.

تحقیقات جدید نشان می دهد واکسیناسیون انبوه می تواند سریعتر افزایش یابد.

عوامل بیماری زای جدید از محیط های پیچیده و غیرقابل پیش بینی دائما در حال ظهور هستند. هر چند که چشم انداز وحشتناک به نظر می رسد ، یک بیماری جدید ممکن است در حال حاضر در حال شروع شدن باشد.

با این وجود همه گیری کووید-19 مجموعه جدیدی از ابزارهای بیوشیمیایی و محاسباتی را برجسته کرده است که تکامل ویروس را پیش بینی می کنند. ⁠

با مسلح شدن تولید کنندگان به یادگیری ماشین ، می توانند انبارهای واکسن و درمان را قبل از جهش و گسترش عوامل بیماری زا آماده کنند.

Scientists responded rapidly to covid-19. Next time they should be even faster.⁠

New research suggests mass vaccination can be scaled up more quickly.

⁠
New pathogens are emerging from complex, unpredictable environments all the time. As dreadful as the prospect sounds, a fresh disease could be about to take off right now.⁠

Yet the covid-19 pandemic has seen a new set of biochemical and computational tools come to the fore in predicting the evolution of the virus. ⁠

Armed with machine learning, manufacturers could prepare stockpiles of vaccines and therapies before pathogens have mutated and spread.⁠

لیست مطالب اکونومیست فارسی

مترجم و مدرس: فاضل احمدزاده

آیا آمریکا با کندی رشد اقتصادی روبرو است؟

در روز های اخیر، واریانت دلتای کرونا ویروس، مردم جهان را به شدت نگران کرده است. این نگرانی وقتی بیشتر شد که افرادی که واکسن کرونا هم تزریق کرده اند، با خطر ابتلای مجدد به این ویروس مواجه هستند.

سایت Economist خبری را در ارتباط با نگرانی ها از کند شدن رشد اقتصادی آمریکا و جهان منتشر کرده که در اکونومیست فارسی ترجمه شده است.

واریانت یا سویه دلتا تا به الان بزرگترین ریسک برای اقتصاد آمریکا است

اجتناب ناپذیر بود که با بهبود اقتصاد بعد از وضعیت همه گیری (پاندمی) ، رشد سریع و سرسام آور اقتصادی جهان کند شود. اخیراً ، سرمایه گذاران نگران چیز بدتری هستند: اینکه اقتصاد آمریکا ، که منجر به بازگشت کشورهای ثروتمند شده است، می تواند به شدت کاهش یابد. علاوه بر تنگناهای تأمین و خروج محرک های اقتصادی ، این کشور مانند بسیاری از کشورهای دیگر اکنون با واریانت های فوق عفونی دلتا روبرو شده است. کاهش سرعت دردناک اقتصادی هنوز غیر محتمل است. اما شیوع مجدد ویروس بزرگترین خطر از بین این سه خطر (1. تنگاناهای تامین 2. خروج محرک های اقتصادی 3. واریانت دلتا کرونا) است.

برای دیدن اینکه چگونه جدیدترین امواج ویروس کرونا در کشورهای ثروتمند به وجود می آیند ، در نظر بگیرید که در 20 جولای آمریکا در میانگین متحرک هفت روز (MA 7 Days ) 112 مورد جدید را به ازای هر یک میلیون نفر گزارش کرده است. انگلیس وضعیت مشابهی را با میزان بالاتری از واکسیناسیون ، محدودیت های بیشتر و شیوع مرگبار گذشته ، در اواسط ماه ژوئن قبل از شروع دلتا داشت. اکنون انگلیس 699 مورد در هر میلیون نفر دارد که پنجمین میزان مبتلایان در جهان است.

پیامدهای اقتصادی این امر به نحوه واکنش سیاست گذاران و مصرف کنندگان بستگی خواهد داشت. ⁠

برای ادامه بهبود اقتصادی ، مردم باید مایل باشند با دیگران کار و زندگی کنند و به نوعی در جامعه مخلوط شوند. با این حال این دقیقاً همان چیزی است که سویه دلتا به آن اجازه نمی دهد - حتی اگر واکسن ها نیاز به بازگشت به اقدامات سختگیرانه را از بین ببرند ، مصرف کنندگان ممکن است بیش از حد نگران و مضطرب باشند که بخواهند به بارها و رستوران ها برگردند.

لیست مطالب اکونومیست فارسی

مترجم و مدرس: فاضل احمدزاده

آموزش انگلیسی تجاری