مقاله اکونومیست: چرا زنان فرانسوی دیگر کفش پاشنه بلند نمی پوشند؟

انقلابی در نوع کفش پوشیدن در پایتخت مد جهان رخ داد

مترجم: فاضل احمدزاده

ترجمه مقالات سایت Economist را در اکونومیست فارسی بخوانید.

منبع

20 دسامبر 2023

کفش‌های پاشنه‌بلند که زمانی (پیش از انقلاب فرانسه) در میان مردان فرانسه محبوب بود، اکنون در خیابان‌های پاریس مورد علاقه زنان قرار نمی‌گیرد. صدای آشنا و خوشایند تق تق کفش‌های پاشنه‌دار روی سنگفرش، کم‌کم جای خود را به سکوت زیره‌های لاستیکی می‌دهد. امروزه، نویسندگان مد به زنان فرانسوی درباره «چکمه‌های کلفت les chunky boots» (بوت‌های سنگین، مشکی و با زیره شیاردار) توصیه‌هایی ارائه می‌کنند. در گذشته، کفش های ورزشی در محله‌های اعیان‌نشین پاریس (Beaux Quartiers)، اقدامی زننده به حساب می آمدند و به عنوان یک بدعت آمریکایی مسخره می‌شدند، اما امروزه به پوششی روزمره در کافه‌ها و دفاتر این شهر تبدیل شده است. نزدیک به نیمی از زنان فرانسوی بر اساس یک نظرسنجی، نمی‌توانند با کفش پاشنه‌بلند راه بروند. چه خبر شده است؟

فرانسه‌ی مدرن پاشنه بلند زنانه را به نمادی ماندگار تبدیل کرد. روژه ویویه، طراح فرانسوی، با طراحی “پاشنه‌ی سوزن‌دار” (aiguille=needle) در سال ۱۹۵۴، پدرخوانده‌ی کفش‌های پاشنه‌بلند باریک (استیلتو = stiletto) شناخته می‌شود. او اولین کسی بود که میله فلزی را در پاشنه کفش فرو برد تا ساختار آن را محکم کند و قامت زنان را کشیده‌تر نشان دهد. این برند همچنان کفش‌های پاشنه‌بلند را "ابزار اغواگری بی‌نظیر tools of unstoppable seduction" می‌نامد. کریستین لوبوتین، طراح لوکس فرانسوی، با کفش پاشنه بلند ۱۰ سانتی‌متری با زیره قرمز معروف خود، تحولی در دنیای مد ایجاد کرد. هر جفت از این کفش‌ها حدود ۸۰۰ یورو (۸۷۰ دلار) قیمت دارد.

امروزه کم رنگ شدن استفاده از کفش پاشنه بلند در فرانسه تا حدی به دلیل همه‌گیری کووید- ۱۹ و عادت کردن به دورکاری و رواج "استایل راحت" قابل توضیح است. این [محبوبیت کمتر کفش‌های پاشنه‌بلند] همچنین ممکن است نشانه‌ای از طغیان پس از جنبش #MeToo باشد. نسل جوان‌تر در حال روی گرداندن از ماهیت تغییر شکل‌دهنده‌ی پا توسط کفش‌های پاشنه‌بلند است - به این موضوع در فیلم «باربی» نیز اشاره شده است، جایی که پای بازیگر زن پس از درآوردن کفش‌های پاشنه بلند دیگر صاف نیست.

در طول جشن تعطیلات ، کفش پاشنه بلند - یا حداقل نوعی از آن با پاشنه پهن - ممکن است محبوبیت دوباره‌ای پیدا کند. با این حال، این محبوبیت می‌تواند زودگذر باشد. در خیابان‌ اصلی فرانسه، به نظر می‌رسد این روند تثبیت شده است. مدیر یک فروشگاه کفش در پاریس، زمانی که از او پرسیده می‌شود که آیا کفش‌های پاشنه‌بلند زیادی می‌فروشد، با اشاره به تعداد محدود کفش‌هایی که در قفسه بالایی قرار داده است، می‌گوید: «اوه لالا، نه! این تمام شده است. Oh là là, non! That’s over » به گفته‌ی دستیار فروش یکی دیگر از فروشگاه‌ها، "زنان به دنبال راحتی هستند". مهم این است که بتوانید چکمه‌های تخت و پهن را با یک لباس مجلسی بپوشید و همچنان شیک به نظر برسید.

مقاله اکونومیست: چرا نمی توان ایران را به راحتی تحت فشار قرار داد

(چه عواملی باعث شده اند تا ایران در برابر تهدیدها و زورگویی ها مقاوم باشد؟

سربازان آمریکایی در منطقه، اهداف اصلی گروه‌های شبه‌نظامی مورد حمایت ایران به شمار می‌روند.

مترجم: فاضل احمدزاده

لینک خبر: در سایت اکونومیست

تاریخ خبر: 6 فوریه 2024

بازدارندگی به معنای جلوگیری از اقدام دشمن از طریق تهدید به اقدام متقابل است. آمریکا ممکن است قادر به مدیریت ایران از طریق روش‌های مختلف باشد. از نظر نیروی نظامی، دو طرف تفاوت‌های قابل توجهی دارند. یکی دارای نیروی زمینی گسترده است و دیگری بیشتر به ناوگان‌های جنگی و هواپیماهای جنگنده با سابقه‌ای طولانی تکیه می‌کند. ) کشور اول دارای نیروی نظامی با قابلیت عملیات گسترده در سطح جهان است، در حالی که کشور دوم به کشتی‌های جنگی و هواپیماهای جنگنده‌ای متکی است که از زمان فرود بر ماه قدمت بیشتری دارند.).

مهار ایران در عمل بسیار دشوار بوده است. اقدامات نظامی مانند حملات هوایی ممکن است در رویارویی با گروه‌های شورشی و شبه‌نظامی تأثیر چندانی نداشته باشد. هدف گروه‌های شورشی و شبه‌نظامی تحلیل رفتن قوای دشمن و بقا است، نه ایجاد دولتی منظم و کارآمد. آنها همچنین متحمل شدن تلفات را به راحتی می‌پذیرند.

تهاجم همه جانبه ممکن است تنها راه مطمئن برای بازدارندگی آنها باشد، اما با توجه به سابقه‌ی نامطلوب مداخلات نظامی، (استفاده از روش‌های دیپلماتیک و ابزارهای غیردخالت‌آمیز) کار آمدتر هستند.

از اکتبر ماه، نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی در سوریه و عراق بیش از ۱۶۰ حمله به نیروهای آمریکایی انجام داده اند. برخی از این حملات بی‌خطر بودند - بیشتر نمایشی و برای ترساندن بودند تا تهدیدی جدی - اما حمله‌ی ۲۸ ژانویه چنین نبود؛ این حمله در یک پایگاه در شمال شرق اردن رخ داد و منجر به کشته شدن سه سرباز آمریکایی شد. حوثی‌ها، یک گروه شبه‌نظامی مورد حمایت ایران در یمن، ماه‌ها است که حملات موشکی و پهپادی را علیه کشتی‌های تجاری در دریای سرخ انجام می‌دهند و این مسیر حیاتی که حدود ۳۰ درصد تجارت جهانی کانتینر را کنترل می‌کند، مختل کرده‌اند.

آمریکا هم شروع به پاسخ دادن با حمله تلافی جویانه کرده است. در 3 فوریه، آمریکا بیش از 85 هدف در عراق و سوریه بمباران کرد، که اولین مرحله از پاسخ چند مرحله‌ای است که جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، به حمله موشکی در اردن وعده داده بود. روز بعد، این حمله، حوثی‌ها را هدف قرار داد و در تاریخ ۵ فوریه نیز دوباره تکرار شد. دو روز بعد، حمله‌ای آمریکایی در بغداد منجر به کشته شدن یکی از رهبران کتائب حزب الله، یک گروه شبه‌نظامی عراقی مورد حمایت ایران شد. با این حال، حملات نیابتی ایران همچنان ادامه دارد.

منتقدان جنگ‌طلب آقای بایدن فکر می‌کنند دلیلش را می دانند: اعتبار تهدیدهای آمریکا علیه ایران به دلیل تردید در تمایل این کشور به اقدام نظامی مستقیم، زیر سوال رفته است. آنها به عملیات آخوندک در دهه ۱۹۸۰ و در طی «جنگ‌ نفتکش ها» اشاره می‌کنند، زمانی که آمریکا پنج کشتی جنگی ایران را غرق کرد و دو سکوی نفتی این کشور را در خلیج فارس نابود کرد.

منتقدان چپ‌گرا استدلال متفاوتی دارند. آنها صحبت از بازدارندگی را جنگ‌طلبی گمراه‌کننده می‌دانند و در عوض، راه‌حلی ساده ارائه می‌کنند: پایان دادن به جنگ در غزه. اگر اسرائیل کشتار فلسطینی‌ها را متوقف کند، گروه‌های شبه نظامی مورد حمایت ایران ممکن است اقدامات خشونت آمیز خود را متوقف کنند."

هر دو استدلال نادرست هستند. درست است که حمله به نیروی دریایی ایران در سال ۱۹۸۸ این کشور را مجبور کرد حملات خود به نفتکش‌ها را کاهش دهد (و به طور کلی به هدف قرار دادن آمریکایی‌ها پایان دهد).  اما ایرانِ سال ۱۹۸۸ بعد از جنگی هشت ساله و ویرانگر با عراقِ صدام حسین، خسته و بی‌پشتوانه از متحدان قدرتمند بود. ایران در آن زمان چاره ای جز عقب نشینی نداشت. ایرانِ امروز، برعکس، شبکه قدرتمندی از نیروهای نیابتی و تا حدودی حمایت از سویِ هر دو کشورِ روسیه و چین دارد. یک دور حملات آمریکایی ممکن است این کشور را حتی بیشتر به استفاده از این گروه‌های نیابتی سوق دهد - و شاید هم به عنوان تضمینی در برابر حملات آینده، به سرعت به دنبال دستیابی به بمب هسته‌ای باشد.

در مورد جنگ غزه، بسیاری از نیروهای نیابتی ایران این جنگ را به عنوان توجیهی برای اقدامات خود می دانند. اما تاریخ از هفتم اکتبر آغاز نشد. شبه‌نظامیان در سوریه و عراق در یک دهه گذشته ده‌ها حمله علیه نیروهای آمریکایی انجام داده‌اند. حوثی‌ها نیز سابقه‌ی حملات به کشتی‌ها را دارند؛ جنگ تنها بهانه‌ای برای تشدید اقداماتی است که آن‌ها از قبل انجام می‌دادند.

مشکل آمریکا در بازدارندگی ایران ناشی از تناقضات عمیق‌تر در سیاست خاورمیانه‌اش آن است، یعنی تمایلش برای دور شدن از منطقه در عین حال حفظ نیروهای نظامی در آن، به جا گذاشتن حضور نظامی به اندازه‌ای بزرگ که فهرستی از اهداف را ارائه دهد، اما برای محدود کردن واقعی ایران بسیار ناچیز است.

این ترتیب معکوس گولدِیلَکس در ۲۸ ژانویه عواقب مرگباری به دنبال داشت. حمله پهپادی در اردن به یک پایگاه به نام برج ۲۲ که مرکز تدارکاتی برای التنف (یک پادگان دور افتاده آمریکایی در سوریه) ضربه زد. پایگاه التنف که در جریان مبارزه با داعش تأسیس شد، اکنون وجودش به معمایی برای همگان تبدیل شده است. مقامات آمریکایی دلایل مختلفی برای حفظ این پایگاه اعلام کرده‌اند، اما به نظر می‌رسد در عمل، این پایگاه بیشتر به هدفی آسان برای گروه‌های مورد حمایت ایران تبدیل شده است که هر زمان بخواهند علیه آمریکا اقدام تلافی‌جویانه انجام دهند، به آن حمله می‌کنند.

رژیم ایران نیروهای نیابتی خود را برای بقای خود حیاتی می‌داند: آنها درگیر یک جنگ طولانی‌مدت فرسایشی برای بیرون راندن نیروهای آمریکایی از خاورمیانه و تضعیف اسرائیل و متحدان آمریکا در خلیج فارس هستند. بازدارندگی تنها در صورتی موثر است که این ادراک تغییر کند.

شاید اگر ایران فکر می‌کرد آمریکا برای سرنگونی رژیمش آماده است، از به کارگیری نیروهای نیابتی خود منصرف می‌شد. با این حال، پس از دو دهه ماجراجویی‌‌های شکست‌خورده آمریکا در خاورمیانه، نه آمریکایی‌ها و نه ایرانی‌ها باور نمی‌کنند که چنین چیزی در دستور کار باشد.

متحدان آمریکا در منطقه نیز آن را باور ندارند. یک دهه پیش، اسرائیل و برخی کشورهای خلیج فارس ممکن بود از حملات آمریکا به گروه‌های نیابتی ایران حمایت کنند. در آن زمان، منطقه شعله‌ور بود: ایران به بشار اسد کمک می‌کرد تا سوریه را به قبرستان مخروبه ای تبدیل کند و حوثی‌ها از سنگر شمالی به سرعت در حال پیشروی بودند تا کنترل اکثر مراکز جمعیتی یمن را به دست بگیرند. حمله‌های مداوم آمریکا شاید می‌توانست روند جنگ‌های داخلی در هر دو کشور را تغییر دهد.

هرچند امروز، آن جنگ‌ها به نفع متحدان ایران عملاً حل و فصل شده‌اند. رژیم ایران چنگال‌های خود را در چهار کشور عربی فرو کرده است. چند عملیات نظامی پراکنده نمی تواند [ایران] را از جای خود تکان دهد. به همین دلیل است که عربستان سعودی و امارات متحده عربی سعی کرده‌اند روابط خود را با ایران بهبود بخشند: آنها معتقدند که اگر آمریکا نتواند از شرکای خود محافظت کند، برقراری آرامش از طریق تعامل دیپلماتیک و مشوق‌های اقتصادی، گزینه امن‌تری است.

مقامات آمریکایی پس از حملات هوایی به سوریه و عراق، در جلسه‌ای با خبرنگاران، نه در مورد بازدارندگی، بلکه در مورد تلاش برای «کاهش توان» گروه‌های تحت حمایت ایران صحبت کردند. این ممکن است واقع بینانه تر باشد: اگر آمریکا به اندازه ی کافی موشک های ضد کشتی حوثی ها را منفجر کند، آنها هم مجبورند شلیک به کشتی ها را متوقف کنند (حداقل تا زمانی که ایران بتواند موشک های بیشتری را تحویل دهد).

اما این امر مستلزم یک کارزار طولانی‌مدت است که ممکن است آقای بایدن بخواهد از آن اجتناب کند، که ما را به ریشه ی مشکل باز می‌گرداند. ایالات متحده در خاورمیانه در جدال میان ماندن و رفتن گرفتار شده و نمی داند با نیروهای باقی‌مانده‌اش در منطقه چه کند. وضعیت موجود کارآمد نیست و به طور متناقضی، این ایران است که آمریکا را از تغییر آن بازداشته است.

چرا برخی از دموکراسی ها روسیه را محکوم نمی کنند؟

مطلب ترجمه شده در اکونومیست فارسی

در آسیا، خاورمیانه، آفریقا و آمریکای لاتین، حتی متحدان و مشتریان دیرینه آمریکا درخواست‌های این کشور برای اعمال تحریم‌ها علیه روسیه یا صرفاً برای انتقاد از آن را رد می‌کنند.

افزایش قیمت مواد غذایی و سابقه ریاکاری و خودخواهی غرب کمکی نمی کند.

هند دلایل متعددی برای اجتناب از دشمنی با روسیه دارد: سنت بی طرفی در درگیری های جهانی، اولویت استراتژیک مقابله با چین، و وابستگی اش به تجهیزات نظامی روسیه.

کمتر کشوری به اندازه پاکستان بی پروا بوده است، پاکستانی که در زمان نخست وزیر برکنار شده خود، عمران خان، مدت کوتاهی پس از تهاجم، قرارداد تجاری با روسیه امضا کرد. ‌

اما آنها تنها نیستند.

Why some democracies won’t condemn Russia

In Asia, the Middle East, Africa and Latin America, even longtime allies and clients of America are rebuffing (reject) its entreaties (appeal) to impose sanctions on Russia or merely to criticize it.⁠

⁠Rising food prices and a history of Western hypocrisy and selfishness aren’t helping. ⁠

India has a number of reasons to avoid antagonizing (disagree) Russia: its tradition of neutrality in global conflict, its strategic priority of confronting China, and its dependence on Russian military equipment. ⁠

Few countries have been as brazen as Pakistan, which, under its since-ousted prime minister, Imran Khan, signed a trade deal with Russia shortly after the invasion. ⁠
⁠
But they aren't alone.

لیست مطالب اکونومیست فارسی

از لغات مهم این خبر می توان در بخشهای مختلف آزمون آیلتس استفاده کرد.

مثال استفاده از Condemn در رایتینگ آیلتس:

A large number of people condemned the government for spending money on building more houses instead of investing in preserving the polluted local environment.

تعداد زیادی از مردم دولت را به صرف هزینه برای ساخت خانه های بیشتر به جای سرمایه گذاری برای حفظ محیط پرجمعیت محلی محکوم کردند.

فواید بسیار ین، ارزان ترین ارز دنیای ثروت

مطلب جدید سایت اکونومیست در رابطه آینده ین ژاپن که در اکونومیست فارسی ترجمه شده است.

کانال تلگرام اکونومیست فارسی

https://t.me/theeconomistfarsi

خورشید، همچنین طلوع هم می کند

فواید بسیار ین، ارزان ترین ارز دنیای ثروت (ثروتمندترین و بسیار توسعه یافته ترین کشورهای جهان)

ین واحد پول فراموش شده اقتصاد بزرگ ژاپن است که کمترین تورم را دارد. ‌

زمانی مانند فرانک سوئیس یا دلار آمریکا به عنوان پناهگاه شهرت خوبی داشت. وقتی مشکلی پیش می آمد، شما به دنبال پول ژاپنی می رفتید. اما اخیراً ین چندان قابل اعتماد عمل نکرده است.

ممکن است وضعیت ین به زودی به عنوان پناهگاه بازیابی شود؟

در دنیایی که تورم یک نگرانی جدی است، برای ارزی که قدرت خرید خود را حفظ می کند، حرف های زیادی برای گفتن وجود دارد. ‌

Imported goods tripled in one month: Which country is Iran's main partner?

In Economist Farsi, we translate the most important economical news of Iran.

According to the estimates of the Tehran Chamber of Commerce, in September, compared to the previous month, goods imported into the country have tripled in value. Also in the same month, the value of exports increased 1.2 times. Iran had about $ 4.1 billion in exports and $ 6.5 billion in imports in September.

The investigations show that the allocation of Governmental USD with the Value of (1 USD = 4200 Tomans) in the first half of this year has continued and by the end of September, about 12.4 million tons of basic goods worth seven billion dollars have been imported into. (The price of dollar at the moment in Iran’s market is 1 USD = 28000 Tomans but the government gives subsidies to special companies to import goods. This has caused major corruption).

The volume of transit of foreign goods in Iran has exceeded 5.86 million tons, which shows a growth of 88% compared to the same period last year.

The presented statistics show that Iran's trade in terms of weight and value is experiencing a significant increase compared to the previous year. Exports of Iranian goods in the first six months of 1400 = 2021 exceeded 60 million tons, which shows an increase of 30 percent, and in contrast to Iran imported about 19 million tons of goods, which also increased by 14 percent.

In terms of value, Iran's exports during this period were 21.8 and imports 23.1 billion dollars, which shows a growth of 61 and 37 percent, respectively, compared to the same period last year.

There are no major changes in the destinations and principles of export and import. China continues to be Iran's main export destination with $ 6.5 billion worth of Iranian goods, and Iraq with $ 3.8 billion, Turkey with $ 2.3 billion, the United Arab Emirates with $ 2.2 billion and Afghanistan with $ 1 billion.

In the above-mentioned figures, the differences between China and Iraq are remarkable. At some point last year, Iraq's imports from Iran were even higher than China's, but in 2021, China bought nearly twice as much goods from Iran.

Among the main exporters of goods to Iran, the United Arab Emirates has been able to stabilize its position by exporting $ 7.3 billion worth of goods to Iran. Turkey is next with $ 2.4 billion, followed by Switzerland with $ 900 million in exports to Iran.

According to trade statistics, Iran's trade balance with China was positive $ 1.5 billion and with Turkey was almost zero.

However, the trade balance with the UAE is almost $ 5 billion negative. Thus, China is still Iran's main partner in total exports and imports, and the United Arab Emirates is very close to China in this statistic.

Translator: Fazel Ahmadzadeh from Economist Farsi